Από το άρθρο στην εφημερίδα Μακεδονία της 6ης Ιουλίου 2008.
Για να διαβάσετε όλο το άρθρο πατήστε εδώ
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΠΡΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Το κλείσιμο απώλεια για την πόλη και τη χώρα
Νίκος Γιαννόπουλος, πρόεδρος του ΕΚΘ
Η Θεσσαλονίκη, με τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων, δηλαδή μετά το κλείσιμο των μεγάλων εργοστασίων, όπως τα Λιπάσματα, η Βιαμύλ, και άλλων πολλών μονάδων, από φτωχομάνα θα αναδειχτεί σε πρωταθλήτρια της αποβιομηχάνισης και της εξαθλίωσης. Η πολιτική που ακολουθείται τελευταία δυστυχώς οδηγεί στη διόγκωση της ανεργίας και στην εξαθλίωση των εργαζομένων. Η κυβέρνηση, αντί να σκύψει πάνω στα προβλήματα, σήμερα βλέπουμε ότι απλά προσπαθεί να ωραιοποιήσει την κατάσταση. Εμείς λέμε ότι εργοστάσια όπως της Siemens είναι ντροπή και έγκλημα για την πόλη και τη χώρα να οδηγούνται στο κλείσιμο. Τους προειδοποιούμε για θερμό Σεπτέμβρη. Όπως είπαμε και στον υφυπουργό Ανάπτυξης Σ. Καλαφάτη, είναι ανεπίτρεπτο σε άλλες χώρες οι κυβερνήσεις να αντιδρούν και η δική μας να παρακολουθεί αμέτοχη τις εξελίξεις, όταν η Siemens είναι από τους μεγαλύτερους προμηθευτές του ελληνικού δημοσίου. Να θέσει βέτο. Αυτή τη στιγμή το εργοστάσιο δουλεύει υπερωρίες, παράγει κέρδη και ακόμη αφήνει και παραγγελίες. Αυτό το εργοστάσιο, λοιπόν, δεν μπορούν να το βλέπουν κάποιοι ως φιλέτο οικοπέδων και η κυβέρνηση να μην ασχολείται σοβαρά, όταν μάλιστα η υπό δημόσιο έλεγχο Εθνική Τράπεζα κατέχει το 30% του μετοχικού κεφαλαίου. Η απάντηση των εργαζομένων και της κοινωνίας θα είναι σκληρή.
Μπάμπης Καλαϊτζίδης, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων Siemens
Αν κλείσει το εργοστάσιο, δεν θα μείνουν άνεργοι μόνο οι 500 εργαζόμενοι που απασχολεί συνολικά η Siemens, αλλά και μια σειρά προμηθευτών ή επαγγελματιών, που σήμερα εργάζονται ή απασχολούνται περιφερειακά της μονάδας. Αυτό το εργοστάσιο είναι μοναδικό στη Βόρεια Ελλάδα. Προσφέρει μέχρι και εκπαίδευση σε φοιτητές σχολών ΑΕΙ και ΤΕΙ, διότι διαθέτει ξεχωριστές υποδομές υψηλής τεχνολογίας. Μιλούν για ζώνη καινοτομίας στη Θεσσαλονίκη. Αυτή ήδη υπάρχει εδώ. Ρωτώ, πώς γίνεται να θέλουν να δημιουργήσουν ζώνη καινοτομίας και να αγνοούν την ύπαρξη αυτής της μονάδας; Η μητρική εταιρεία μάς λέει ότι, αν δεν πωληθεί, θα κλείσει. Το εργοστάσιο όμως είναι κερδοφόρο, παράγει προϊόντα ποιότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι η Porsche επέλεξε εμάς για κάποια προϊόντα. Κάποτε αυτό εργοστάσιο απασχολούσε 1.040 άτομα, λειτουργεί εδώ και 44 χρόνια. Αυτή τη στιγμή γίνονται διαπραγματεύσεις. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα υπάρξουν σοβαρές προτάσεις, ότι θα πετύχουμε την αναπτυξιακή συνέχεια του εργοστασίου. Η ανησυχία είναι μεγάλη. Δεν τολμώ να γελάσω και οι συνάδελφοι αρχίζουν να ρωτούν αν έχουμε καλά νέα. Εκεί έχουμε φτάσει. Θέλω να ελπίζω ότι αυτή η περιπέτεια θα έχει αίσιο τέλος. Η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα παρέμβει με κάθε τρόπο. Ίδωμεν.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ Περιγράφουν στη “ΜτΚ” τις ανησυχίες τους
Κώστας Βασιλάκης, 40 ετών
Το μέλλον δεν το βλέπουμε με αισιοδοξία. Εργαζόμαστε στην εταιρεία πολλά χρόνια και έχουμε συνδέσει τις τύχες μας με αυτό το εργοστάσιο. Ειδικά για συναδέλφους που βρίσκονται και σε λίγο μεγαλύτερες ηλικίες οι συνθήκες θα είναι πολύ δύσκολες αν κλείσει η μονάδα. Ποιος θα μας δώσει δουλειά; Εγώ έχω δύο παιδιά και η γυναίκα μου περιμένει το τρίτο. Εργάζομαι 17 χρόνια στην εταιρεία, έχω δεθεί με αυτή τη δουλειά. Τώρα υπάρχει αβεβαιότητα. Η διεύθυνση μας λέει ότι υπάρχει κάποιος επενδυτής που ενδιαφέρεται να αγοράσει το εργοστάσιο. Όλα αυτά που ακούμε σίγουρα μας επηρεάζουν και εντείνουν την ανησυχία. Δημιουργείται ένα κλίμα αναμονής, σκέφτεσαι τα παιδιά, το μέλλον, τι θα κάνεις από δουλειά αν μείνεις άνεργος και όλα αυτά.
Μαρίνος Προβίδης, 31 ετών
Η κατάσταση δεν είναι ευχάριστη με όλα όσα ακούμε. Εργάζομαι στη Siemens από μικρό παιδί εδώ και 14 χρόνια. Έχω δύο μικρά παιδιά και, όπως πολλοί εργαζόμενοι, έχουμε συνδέσει άμεσα τη ζωή μας με το εργοστάσιο. Να σας πω μόνο ότι και η γυναίκα μου εργάζεται εδώ στη Siemens, οπότε γίνεται κατανοητό πως, αν κλείσει το εργοστάσιο, η ζημιά για μας θα είναι πολύ μεγάλη. Συνεπώς ο προβληματισμός είναι καθημερινός και το βλέπεις και μέσα στους χώρους εργασίας. Δεν είναι εύκολο πράγμα να χάσεις τη δουλειά σου, όταν μάλιστα η οικογένεια εξαρτάται άμεσα από αυτήν. Εύχομαι, όπως όλοι οι συνάδελφοι, να μη συμβεί το ανεπιθύμητο.
Βασίλης Κοντογιάννης, 28 ετών
Εργάζομαι τέσσερα χρόνια τώρα στη Siemens. Βρίσκομαι σε κατάσταση αναμονής. Το μέλλον δεν φαίνεται εύκολο. Είχα σχέδια για γάμο το φθινόπωρο, αλλά επειδή και η μέλλουσα γυναίκα μου εργάζεται στη Siemens, το έχουμε αναβάλει. Δηλαδή φοβάσαι να ξανοιχτείς, διότι δεν ξέρεις τι θα βρεις. Πέρα βέβαια από τα εντελώς προσωπικά, υπάρχει και το αρνητικό κλίμα που δημιουργείται στην κοινωνία. Φίλοι και συγγενείς ρωτούν τι γίνεται και πολλοί μπερδεύουν τις μίζες με το εργοστάσιο. Δυστυχώς μεταφέρεται ένα κλίμα που δημιουργεί τουλάχιστον πικρία. Π.χ., πας στον κουρέα και στην πλάκα σού λέει “εσύ πόσα πήρες;” Δηλαδή είναι άσχημες καταστάσεις, που μας επηρεάζουν άμεσα.
Ενδιαφέρον έχει και το άρθρο της εφημερίδας Αγγελιοφόρος της 5/7/2008
Διαβάστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου