Κώστας Κετσετζόγλου

(Από το άρθρο του δημοσιογράφου στο gazzetta.gr)

"...Η διαλυμένη ΑΕΚ των χιλίων προβλημάτων, των επιστολών απόγνωσης, των καυγάδων στα αποδυτήρια, της δίκαιης τέταρτης θέση, του 3,5 – 4 στο στοίχημα έχασε το κύπελλο Ελλάδος από τον αδιαμφισβήτητο πρωταθλητή όταν το είχε αγκαλιάσει. Όλα μπορείς να τα δεχτείς, ακόμη και το 2-0 που έγινε νωρίς και η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί στο δεύτερο ημίχρονο με αποτέλεσμα να γίνει 2-2, αλλά το 3-3 στο 96 απλά δεν υπάρχει για μια ομάδα που έχει βάλει το γκολ του θριάμβου στο 90. Πέντε παίκτες της ΑΕΚ έπρεπε να πηδάνε μαζί με τον Ντιόγκο στην γιόμα των 50 μέτρων. Νωρίτερα ο Εντίνιο έπρεπε έστω να την κρατήσει 20 δευτερόλεπτα και όχι να τους τη δώσει αμέσως. Άλλοι πέντε έπρεπε να είναι γύρω από τον Ντέρμπισαϊρ. Δεν μπορεί να διψάς τόσο για έναν τίτλο, να έχεις ξαναγυρίσει παιχνίδι που ήταν δικό σου και το έχανες μέσα από τα χέρια σου και να τρως αυτό το γκολ. Δεν γίνεται. Όλα τα άλλα γίνονται στο ποδόσφαιρο γιατί υπάρχει αντίπαλος που κι αυτός από την πλευρά του έκανε τα δικά του μεγάλα λάθη και είχε τους καλύτερους παίκτες του σε άθλια μέρα. Αλλά αυτό το γκολ δεν το τρως. Εκεί το παιχνίδι έχει λήξει. Από εκεί και πέρα ακόμη και το ότι δεν έγινε το 5-4 στην παράταση τρώγεται. Το δεύτερο ημίχρονο της παράτασης δεν παίχτηκε. Το ότι ο Γεωργέας δεν έβαλε το πέναλτι δεν είναι έκπληξη. Όταν φτάνει η διαδικασία στα 34 πέναλτι τι να πεις και τι να αναλύσεις. Αυτό το γκολ όμως μας στοίχειωσε. Και όσο κι αν νίκησε το ποδόσφαιρο εγώ έχω «πεθάνει». Από την στεναχώρια κι από τα νεύρα μου για όλους που ήταν μέσα στο γήπεδο από το 91 μέχρι το 96.

Κατά τα άλλα χθες κατέρρευσαν οι μύθοι. Κι ελπίζω πράγματι να ξημερώνει μια άλλη μέρα για την ΑΕΚ όπως είπε ο πρόεδρος. Για ποια καρδιά πρωταθλητή μιλάμε; Που μπολιάστηκε με τον πρωταθλητισμό ο Ντέρμπισαϊρ, που γύρισε τον αγώνα δύο φορές μόνος του; Στην Μπλάκμπερν που έχει να πάρει τίτλο από τότε που ήταν βρέφος; Η σε τρεις μήνες στον ΟΣΦΠ που τον βρήκε ήδη πρωταθλητή; Γιατί οι καρδιές πρωταθλητή του ΟΣΦΠ, οι εθισμένοι με τους τίτλους ήταν ανύπαρκτοι. Ο εκατομμυριούχος Αντωνάκης που εξασφάλισε τα γεράματα του με το 800 ευρώ του Δήμου Κηφισιάς έφαγε τέσσερα γκολ σε τέσσερις ευκαιρίες και θα έτρωγε και πέμπτο από την σέντρα όταν του έφυγε η μπάλα μέσα από τα χέρια. Ο υπερπρωταθλητής Τζόλε χτύπησε χειρότερο πέναλτι κι από τον Γεωργέα όταν η μπάλα έκαιγε. Ο Ντιόγκο δεν έκανε ούτε μία τελική προσπάθεια σε 120 λεπτά. Ο Αντζας έγινε παιχνιδάκι για τους επιθετικούς της ΑΕΚ και στα πέναλτι πήγε μέχρι την μπάλα, έφυγε από φόβο μπροστά στον Σάχα και όταν δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς του έδωσε την μπάλα στα χέρια. Ο Γκαλέτι στον κανονικό αγώνα έκανε μία καλή σέντρα.

Ποιος από τους παίκτες του ΟΣΦΠ, της ποιότητας και των γεννημένων πρωταθλητών έχει δει έστω στον ύπνο του τα γκολ του Σκόκο; Ποιο σέντερ φορ στην Ελλάδα και πόσοι στην Ευρώπη έχουν 2 στα 2 σε 8 λεπτά σε τέτοιο αγώνα όπως ο μεγάλος Μπλάνκο; Ποιος πλησιάζει τον Κυριάκο σε αξία και γενναιότητα; Κι όμως σε έναν αγώνα που έληξε 4-4 και χρειάστηκε 34 πέναλτι (!!!) για να κριθεί διαβάζουμε και ακούμε παντού για την καρδιά του πρωταθλητή, χάρη σε ένα πράγματι γενναίο παιδί από την Αγγλία που ίσως δεν τον ξαναδούμε ποτέ στην Ελλάδα, και για την ποιότητα που κάνει την διαφορά. Ποια ποιότητα έκανε την διαφορά στο 3-3; Η γιόμα του Τοροσίδη ή η κεφαλιά με κλειστά μάτια του Ντιόγκο; Αντίθετα η ποιότητα του Σκόκο έκανε το 3-2 σε ένα σημείο που οι περισσότεροι περιμέναμε σαν λύτρωση το τελευταίο σφύριγμα του κανονικού αγώνα και κανείς δεν θα στοιχημάτιζε πως αν έμπαινε τρίτο γκολ θα το έβαζε η ΑΕΚ. Πάμε να το πιστέψουμε κι εμείς τελικά πως ο ΟΣΦΠ έχει τόσο μεγάλη διαφορά. Κι όμως δεν έχει και φάνηκε χθες στο φινάλε μιας σαιζόν που ήταν καλύτερος συνολικά από την ΑΕΚ που διαλύθηκε από τον πρώην πρόεδρο και τον πρώην προπονητή μήνες πριν, αμέσως μετά την σαιζόν που τερμάτισε πρώτη και ήρθε… δεύτερη διαλύοντας τον χάρτινο πρωταθλητή με τεσσάρα από το 68ο λεπτό..."