Αυτές είναι τρεις περιπτώσεις μεταναστών που πολιτογραφήθηκαν ως Έλληνες το 2008, με τον ισχύον κώδικα ελληνικής ιθαγένειας που θέσπισε η Νέα Δημοκρατία.Ο κώδικας αυτός στηρίζεται σε πρακτικές αδιαφάνειας, όπου ο εκάστοτε Υπουργός, η εκάστοτε πολιτική ηγεσία μπορεί να δίνει σαν να είναι δικό της προνόμιο την ιθαγένεια όπου θέλει και λογαριασμό να μη δίνει.
Στηρίζεται σε ένα καθεστώς προσωρινών τίτλων. ‘Οποιος είναι σήμερα στην Ελλάδα με προσωρινούς τίτλους μπορεί να κάνει αίτηση απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας.1η περίπτωση:
αυτός που έκανε αίτηση ήταν από την Αίγυπτο.
Πρέσβευε μουσουλμανικό θρήσκευμα, παντρεύτηκε Ελληνίδα υπήκοο, δεν απέκτησε τέκνα, ομιλεί μέτρια την ελληνική γλώσσα, δεν απάντησε σε καμία από τις ερωτήσεις γεωγραφίας και ελληνικής ιστορίας που του τέθηκαν, δεν γνωρίζει γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας, εθνικές επετείους και θρησκευτικές μας εορτές, δεν ανέφερε των αριθμό των αιρετών αντιπροσώπων του εκλογικού σώματος στο ελληνικό κοινοβούλιο, δεν ξέρει το πολίτευμα της χώρας, δεν μπόρεσε να μιλήσει για τους τύπους των εκλογών και δεν γνωρίζει τον Εθνικό μας Ύμνο.
Γενικότερα, δεν διαπιστώθηκε η επαφή του με τη σημερινή ελληνική πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.
Η Επιτροπή εισηγείται αρνητικά για την πολιτογράφησή του.
Απόφαση του Υφυπουργού Εσωτερικών: «Αποδεχόμαστε την αίτηση πολιτογράφησης του αλλογενούς αλλοδαπού για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας».
2η περίπτωση:
Γεννήθηκε στην Ιορδανία το 1978, πρεσβεύει το ισλαμικό θρήσκευμα, παντρεμένος με Ελληνίδα, με ένα παιδί.
Ομιλεί καλά την ελληνική γλώσσα. Απάντησε στις ερωτήσεις γεωγραφίας και ελληνικής ιστορίας που του τέθηκαν. Απαρίθμησε μεγάλες ελληνικές πόλεις, πελάγη, νησιωτικά συμπλέγματα, κατονόμασε τον φορέα του οργάνου Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αναφέρθηκε στους τύπους των εκλογών, γνωρίζει τον αριθμό των αιρετών αντιπροσώπων του Εκλογικού Σώματος, κατονόμασε τους μεγάλους νομπελίστες «ποιητές», γνωρίζει για την ηγετική φυσιογνωμία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ανέφερε για τον Χρυσό αιώνα του Περικλή, την Κάθοδο των φύλων των Αχαιών, των Δωριέων κλπ.
Η Επιτροπή εισηγείται θετικά για την πολιτογράφηση του. Και πράγματι δέχεται ο Υφυπουργός, παρότι όμως εδώ δεν είχε δικαίωμα διότι ήταν μόνο ενάμιση χρόνο στην Ελλάδα ενώ ο νόμος λέει ότι
τρία χρόνια το ελάχιστο έπρεπε να είναι, εάν έχει παντρευτεί, για να πάρει την ελληνική υπηκοότητα.
3η περίπτωση:
Γεννήθηκε στην Αλβανία και έχει αλβανική ιθαγένεια και ελληνική καταγωγή.
Δεν διευκρίνισαν αν τόπος κύριας διαμονής τους είναι η Ελλάδα ή στην Αλβανία.
Λέει ότι η σύζυγός του και η κόρη του διαμένουν στην Καβάλα.
Δεν απάντησε στις ερωτήσεις που του τέθηκαν. Ειδικότερα δεν γνωρίζει τον εθνικό ύμνο, δεν είναι εξοικειωμένος με τη διοικητική γεωγραφική διαίρεση της χώρας, δεν γνωρίζει επακριβώς το γεωγραφικό διαμέρισμα στο οποίο υπάγεται η πόλη της Καβάλας -όπου ζούσε και η γυναίκα του υποτίθεται- ούτε και νομούς του γεωγραφικού διαμερίσματος της Μακεδονίας, δεν έχει προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα, δεν έχει αποκτήσει ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα.
Η Επιτροπή εισηγείται αρνητικά για την πολιτογράφηση.
Ο Υφυπουργός αποδέχεται -«αποδεχόμαστε» λέει- την αίτηση πολιτογράφησης του ομογενούς αλλοδαπού.
Αυτές οι τρεις περιπτώσεις αναφέρθηκαν στην ομιλία του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου στην συζήτηση που έγινε στην Βουλή για τον νέο κώδικα ιθαγένειας, την Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2010.Τα σχετικά έγγραφα κατατέθηκαν στα πρακτικά.
Σε άλλα σημεία της ομιλίας του είπε:Υπάρχει στο όλο ζήτημα μια σκόπιμη παραπληροφόρηση.
Από την αρχή έχουμε ξεκαθαρίσει ότι το νομοσχέδιο αφορά τους νόμιμους.
Ο νέος νόμος ασχολείται αποκλειστικά με μια διαδικασία πολιτογράφησης των νόμιμων μεταναστών.
Κανένας μετανάστης χωρίς νόμιμα χαρτιά δεν μπορεί να πάρει ιθαγένεια.Με το προσχέδιο νόμου που καταθέσαμε, όπως δεσμευθήκαμε προεκλογικά, δίνουμε προοπτική στους μετανάστες που ζουν μακροχρόνια στη χώρα μας. Αγκαλιάζουμε τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, μεγάλωσαν μέσα στο ελληνικό σχολειό. Δίνουμε με σύνεση στους γονείς τους τη δυνατότητα απόκτησης ιθαγένειας με πολιτογράφηση. Καθιερώνουμε αντικειμενικές και ελέγξιμες προϋποθέσεις που διασφαλίζουν την ομαλή συμβίωσή μας. Ταυτόχρονα κλείνουμε μια σοβαρή εκκρεμότητα που από ατολμία άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση και δημιουργούμε το κατώφλι της πολιτικής συμμετοχής των μεταναστών. Απονέμουμε σε όσους ζουν πολύ καιρό και νόμιμα στη χώρα, δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις δημοτικές εκλογές...
...Σήμερα μαζί και με τους 250.000 ομογενείς μας ζουν μόνιμα, εργάζονται νόμιμα στη χώρα μας και 550.000 μετανάστες.
Οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν, ζουν και μοχθούν ανάμεσά μας. Εργάζονται, πληρώνουν τα φορολογικά και ασφαλιστικά τους βάρη, κάνουν οικογένεια, παιδιά που στέλνουν στο ελληνικό σχολείο, έχουν ριζώσει στην Ελλάδα. Δεν μπορούμε να αρνούμαστε το δικαίωμά τους να είναι συμμέτοχοι στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Η άρνηση στην ομαλή και πλήρη ένταξή τους οδηγεί στην απομόνωση. Η αδιαφορία και η περιφρόνησή τους οδηγεί στη γκετοποίηση. Τα δε παιδιά τους, τα παιδιά που γεννιούνται εδώ, που δεν ξέρουν άλλη πατρίδα, μεγαλώνουν με το φόβο ότι η ενηλικίωση θα σημάνει την υποχρέωση να γυρίσουν σε μια χώρα ξένη, που δεν γνώρισαν ποτέ...
...Εφαρμόζουμε παράλληλα συγκεκριμένο σχέδιο προστασίας των συνόρων μας. Βάζουμε τέλος στην εκτεταμένη ανομία που και στον τομέα της μετανάστευσης ήταν κυρίαρχη στη χώρα. Είπαμε και ξαναλέμε, μηδενική ανοχή στο δουλεμπόριο ανθρωπίνων ψυχών.
Οι δυνατότητες των ευρωπαϊκών κρατών, προφανώς και της Ελλάδας για υποδοχή και ενσωμάτωση τόσο μεγάλων σε αριθμό ανθρώπινων ροών, είναι πεπερασμένες. Περίπου το 70% της παράνομης μετανάστευσης στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης, εκδηλώθηκε στην Ελλάδα. Καταλαβαίνουμε λοιπόν όλοι μας ότι, το να σφραγίσουμε τα σύνορά μας σε όλους εκείνους που εμπορεύονται ζωές και όνειρα συνανθρώπων μας, αποτελεί επιτακτική ανάγκη...
Δημιουργούμε ειδικό Τμήμα Δίωξης των διακινητών παράνομων μεταναστών.
Σφραγίζουμε τις εξόδους της χώρας προς την Ευρώπη, καθιστώντας έτσι τη χώρα μη ελκυστικό διαμετακομιστικό κέντρο.
Συνεργαζόμαστε, τέλος, άψογα με την Frontex.
Ακούω να χρησιμοποιείται πολύ το σύνθημα του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», με τρόπο που παραποιεί βάναυσα την έννοια που έδινε ο ίδιος.
Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι όντως, ναι, η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες.
Ποιοι δικαιούνται όμως να είναι Έλληνες; Μόνο όσοι γεννήθηκαν Έλληνες ή και όσοι βρίσκονται νόμιμα στη χώρα μας και την αισθάνονται πλέον ως πατρίδα τους;
Για εμάς η απάντηση είναι σαφής.
Έλληνας και γεννιέσαι και γίνεσαι. Όπως συνέβαινε διαχρονικά στην ιστορία του Ελληνισμού.
Πολύ ενδιαφέρον είχε στην ίδια συζήτηση η ομιλία του Υπουργού Εξωτερικών Γιάννη Ραγκούση:Έχουμε πει κατ’ επανάληψη και έχει καταντήσει πια κουραστικό να λέμε ότι όλα όσα κάναμε
αφορούν αποκλειστικά και μόνο τους νόμιμους μετανάστες στη χώρα μας. Δεν μπορεί κανείς πολίτης του κόσμου που στην Ελλάδα δεν είναι με επίσημα και νόμιμα χαρτιά να κάνει χρήση ούτε σήμερα ούτε επίσης και αύριο, καμίας από τις διατάξεις που περιλαμβάνονται σε αυτό το νομοσχέδιο.
Κανένας που θα αποφασίσει να έρθει στη Ελλάδα χωρίς χαρτιά, αύριο, μεθαύριο ή βρίσκεται σήμερα, δεν μπορεί να έχει παιδί το οποίο θα αποκτήσει το δικαίωμα της ελληνικής ιθαγένειας, δεν μπορεί ο ίδιος, ακόμα και αν συμπληρώσει τον ελάχιστο αριθμό ετών που προβλέπεται από το νομοσχέδιο, να ζητήσει να πάρει την ελληνική ιθαγένεια, δεν μπορεί να ψηφίσει στις δημοτικές εκλογές.
Επίσης,
αυτό το νομοσχέδιο δεν νομιμοποιεί κανέναν.
Κανένας δεν νομιμοποιείται από αυτό το νομοσχέδιο. ‘Αρα, αυτή είναι μια πραγματικότητα η οποία υπακούει σε μια απόφαση, η οποία έχει γνωστοποιηθεί στον ελληνικό λαό έγκαιρα, μια απόφαση που προκύπτει από την άποψή μας, από τη θέση μας, από τη λογική προσέγγιση σε ένα μεγάλο πρόβλημα που έχει σήμερα η Ελλάδα και ολόκληρος ο κόσμος.
Και η απόφαση αυτή λέει ότι είναι εθνική, είναι κοινωνική και είναι και οικονομική ανάγκη η ένταξη των μεταναστών,
όταν η Ελλάδα αποφάσισε το 1991 και 1992 να ανοίξει τα σύνορα.Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τους λόγους για τους οποίους
ο κ. Σαμαράς, που τότε ήταν Υπουργός Εξωτερικών, που ακούει αυτό το επιχείρημα να αναφέρεται στο Κοινοβούλιο, να γράφεται, γιατί δεν έχει αποφασίσει ακόμη και σήμερα να πει την άποψή του, να πει τ
ους λόγους για τους οποίους ο ίδιος ως Υπουργός τότε Εξωτερικών αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορα προς την Αλβανία και να έρθουν δεκάδες χιλιάδες Αλβανοί τότε πολίτες, χωρίς χαρτιά. Γιατί διστάζει; Να το κάνει θαρρετά στον ελληνικό Κοινοβούλιο και μας εξηγήσει, να πάρει την ιστορική ευθύνη που ξέρει ότι έτσι κι αλλιώς έχει, εκ των πραγμάτων, όχι γιατί του το καταλογίζει η Κυβέρνηση ή κάποιος άλλος. Αντικειμενικά, αυτό είναι ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο.
Αν δείτε όλα τα χαρτιά που υπάρχουν στο Υπουργείο Εσωτερικών με αιτήσεις πολιτογράφησης,
τα περισσότερα αφορούν Αλβανούς πολίτες που δηλώνουν ότι εισήλθαν στη χώρα το 1991 και το 1992. Πώς ήρθαν στη χώρα; Άνοιξαν τα σύνορα; Ποιος άνοιξε τότε τα σύνορα; Με ποια πολιτική απόφαση, με ποιο πολιτικό σκεπτικό;Όταν λοιπόν, αυτή η χώρα έβαλε αυτούς τους ανθρώπους χωρίς διατυπώσεις μέσα, στη συνέχεια χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι διαφορετικό πράγματι, προχώρησε σε τρεις μαζικού τύπου διατυπώσεις νομιμοποιήσεων αυτόματων, απρόσωπων κυριολεκτικά, ε, αυτή είναι τελικά μια χώρα που έρχεται σήμερα και διερωτάται η Αντιπολίτευση, γιατί προχωράτε.
