Η αλήθεια για τις προσλήψεις στο δημόσιο

(από την ομιλία του Πέτρου Ευθυμίου στη Βουλή για το νομοσχέδιο για τις προσλήψεις)

Σας διαβάζω την έκθεση του Α.Σ.Ε.Π. μιας ανεξάρτητης αρχής που όλοι τη σεβάστηκαν διότι όλοι διαφύλαξαν τους ίδιους ανθρώπους και εμείς και εσείς.
Τι λέει το Α.Σ.Ε.Π. για αυτούς τους εκατοντάδες χιλιάδες διορισμούς;
«Για το 2008 μόλις το 9,27% των διαδικασιών προσλήψεων διεξήχθησαν από το Α.Σ.Ε.Π.».
Το υπόλοιπο 90,72% διεξήχθη από τους φορείς με διαδικασίες που ουδείς γνωρίζει καλύτερα από τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.
Αν λάβουμε υπ' όψιν και τις δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις εν γένει συμβασιούχων τύπου stage το ποσοστό των διαδικασιών προσλήψεων που διεξήχθησαν από το Α.Σ.Ε.Π. ουσιαστικά εκμηδενίζεται.
Η Νέα Δημοκρατία ζητά αυτό να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί ως έργο, ως πρόταση πολιτικής.

Συνεχίζει το Α.Σ.Ε.Π και λέει ότι οκτώ στις δέκα προσλήψεις που έγιναν από φορείς του δημοσίου το 2008 έγιναν με το καθεστώς του συμβασιούχου έργου. Αυτό προσθέτω εγώ έγινε ακριβώς για να μην υπάγονται στις διαδικασίες του Α.Σ.Ε.Π. Στις περισσότερες περιπτώσεις που διενεργήθηκε έλεγχος από την ανεξάρτητη αρχή διαπιστώθηκαν ποινικές και πειθαρχικές ευθύνες για παράνομες προσλήψεις.
Ποιος ζητά να επανέλθουμε στο καθεστώς της συνέντευξης;
Έχω εδώ τον κατάλογο των καταγγελιών που έγιναν σε έντεκα συγκεκριμένους χώρους όπου το κριτήριο για το αν θα κτύπαγε κανείς την περιπόθητη πόρτα του δημοσίου ήταν ερωτήσεις του τύπου, «τι δουλειά κάνουν οι γονείς σου;» «τι ομάδα είσαι;», «πώς θα μπορεί να δουλεύεις εσύ που είσαι μητέρα δυο παιδιών;».
Και επειδή με ρωτήσατε, κύριε Ζώη, για ποια ζώνη είναι και μια από τις ζώνες είναι οι ΕΠΟΠ, οι επαγγελματίες οπλίτες, εδώ με άρθρο τροπολογία καταργούμε τη συνέντευξη. Και εδώ θέλω να ρωτήσω πώς συνδέονται όλα αυτά με την άλλη σφαίρα που επίσης δώσατε στη χώρα ως κληρονομιά, τη σφαίρα της δημοσιονομικής διάλυσης της χώρας;
Ένας, λοιπόν, από τους λόγους δημοσιονομικής διάλυσης είναι ο εξής:
Ότι οι τριακόσιες σαράντα χιλιάδες πολυποίκιλες συμβάσεις -προσλήψεις από το παράθυρο- STAGE της περιόδου 2004-2009 δεν δηλώθηκαν ποτέ στα δημοσιονομικά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι επίσημα μια μαύρη τρύπα, μία γκρίζα ζώνη και αν θέλουμε να δούμε πώς παράχθηκε αυτό το παράδοξο φαινόμενο της εκτίναξης των δαπανών του δημοσίου, σας το διαβάζω και από την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου, που έχετε όλοι στα χέρια σας, γι’ αυτήν ακριβώς τη διάταξη αναφορικά με την κατάργηση της συνέντευξης στους επαγγελματίες οπλίτες.
Διαβάστε την όλοι παρακαλώ. Το δεύτερο σκέλος είναι η οικονομική αποτίμηση του κόστους αυτού του άρθρου, αυτής της τροπολογίας. Τι λέει η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους;
Εκεί επισημαίνεται: «Από τις προτεινόμενες διατάξεις, δηλαδή την κατάργηση της συνέντευξης επέρχεται αποτροπή δαπάνης από την κατάργηση των επιτροπών συνέντευξης υποψηφίων, η οποία εκτιμάται στο ποσό των 350.000 ευρώ περίπου ανά χίλιους υποψήφιους οπλίτες». Πόσο κόστιζε η συνέντευξη του οπλίτη με το ερώτημα, «τι ομάδα είσαι»; Τριακόσια πενήντα ευρώ.
Και επειδή η προκήρυξη ήταν για πέντε χιλιάδες οπλίτες, με παρόμοιου βάθους ερωτήματα, σκεφθείτε πώς διασπαθίστηκε το δημόσιο χρήμα, όταν για την πρόσκληση πέντε χιλιάδων οπλιτών με ερωτήσεις βάθους «τι ομάδα είσαι», έπρεπε το ελληνικό δημόσιο να καταβάλει στις ειδικά σχηματισθείσες προς τούτο επιτροπές 1.700.000 ευρώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς ως προς τη συμπεριφορά της Νέας Δημοκρατίας πρέπει περισσότερο -αντί φοβούμαι της φιλοσοφικής βάσης των ηθικών Νικομαχείων, καθώς όλα αυτά συντελούν στο να αλεσθούν οι νέες γενιές- να απασχολεί μια πολύ πιο πρακτική ερώτηση, που έκανε πριν χρόνια ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Είχε, λοιπόν, το ερώτημα «αν μπορεί κανίβαλος ποτέ να εκπροσωπήσει τάχα όλους τους φίλους τους παλιούς που έχει στη στομάχα». Πιστεύω ότι σήμερα, απέναντι στα νέα παιδιά της Ελλάδας, αυτού του είδους οι πατερναλισμοί -αλά Σαββόπουλο δηλαδή- δεν αναλογούν σε κανέναν.
Και το ευθύ ερώτημα για όλους είναι αν θα πούμε ότι γυρίζουμε σελίδα οριστικά σε μία παράδοση που δεν αξίζει και δεν αναλογεί όχι μόνο στην προοπτική της Ελλάδας, αλλά και στη σημερινή πραγματικότητά της. Δεν ταιριάζει σε κανένα κόμμα που θέλει να θεωρεί ότι αυτή η πατρίδα θα ανοίξει επιτέλους τις προοπτικές ζωής προς όλους, με σαφείς, συγκεκριμένους, διαφανείς, αδιάβλητους, αντικειμενικούς κανόνες, δηλαδή 0αυτό που ονομάζουμε αξιοκρατία.
Αυτό είναι η ουσία του νομοσχεδίου. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής πρωτοβουλίας της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και πάνω σ’ αυτό η στάση του έντιμου ανθρώπου είναι να αναγνωρίσει ότι όλη η καταγραφή, όχι απλώς των αρχών, αλλά και των άρθρων, θωρακίζει με τρόπο αντικειμενικό και αδιάβλητο αυτή την επιλογή.
Αυτός ο νόμος δεν έχει παράθυρα, δεν έχει υπόγειες διαδρομές. Είναι σαφής, είναι καθαρός, είναι κρυστάλλινος. Και μ’ αυτόν είναι που προσερχόμαστε στη Βουλή ζητώντας απ’ όλες τις δυνάμεις, αλλά και από την ίδια την κοινωνία, να στηρίξουν αυτή τη στροφή που πρέπει να γίνει στην κοινωνία, στην οποία απευθυνόμαστε, στην οποία καταθέτουμε τις πρωτοβουλίες μας και από την οποία θα κριθούμε και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα κριθούμε όπως αξίζει στο περιεχόμενο της πρωτοβουλίας που αναλάβαμε.